De bus brengt ons vanmorgen naar Jajce, een stadje met 50.000 inwoners in het centrum van Bosnië en Herzegovina. Voor wij de stad bezoeken rijdt de bus door naar 2 kerken een oude kleine- en een grote nieuwe Johannes in aanbouw. Het betonnen skelet met een opvallende opengewerkte toren staat daar al jaren en wacht op afbouw. Geld op of weten nog niet hoe verder. Onze gids vertelt dat dit met huizen ook zo gaat. Mensen hebben ook weinig te besteden. Een maandloon van € 200,- is normaal. Hoge werkeloosheid en de chemische fabriek die in Jajce was is ook gesloten. Veel jongeren trekken daarom weg naar noord Europese landen.

In Jajce vertelt de gids over het ontstaan en de ontwikkelingen van de stad vanaf het jaar 1400, toen hoofdstad van het koninkrijk Bosnian. De Turkse overheersing van 500 jaar en de tijd van de partizanen en Tito. Aan de oorlog in de 90-er jaren van de vorige eeuw kan zij ook niet voorbij gaan. Een heftige tijd in deze stad waar veel is gestreden en gebombardeerd. De gids heeft met haar familie, in het totaal 50 personen inclusief kleine kinderen hebben tijdens die bombardementen 6 maanden in een catecombe geleefd. Soldaten brachten hun eten en drinken. Dit alles nog geen 25 jaar terug. Moeilijk voor te stellen. Die catecombe had de stichter van de stad destijds laten uithouwen als graftombe voor hem en zijn families, maar is daarvoor nooit gebruikt.

Wij genieten daarna van een Bosnische lunch, soep met halve aardappelen en blokken draadjesvlees en rauwe witte kool met tomaten en komkommer. Het smaakt en is vooral voedzaam. Daarna verkleden de kok en het personeel zich en worden wij vergast op folkloristische dansen met een Moslim en Katholieke achtergrond. De etnische afkomst en geloof speelt hier een rol.

De foto's en video geven een beeld van dit gebeuren.