Naar Split en split

De verhalen en foto's van onze rit naar Stobrec (8-9) en het bezoek aan Split (9-9) staan er op.alles weer bijgewerkt.

Een wandeling door split

Met een groepje rijden we met lijn 25 naar Stobrec. Geen georganiseerde excursie, we gaan op eigen gelegenheid. De oude stad, het paleis/buitenverblijf dat de romeinse keizer Diocletianus in 293 voor Christus liet bouwen is ons eerste doel. Een groot en indrukwekkend paleis lopen wij door. In de hoofdgang, met in het midden een soort forum, is het druk, maar in de ruimten links en rechts schieten we een paar plaatjes zonder al die vreemdelingen erop. Na de koffie en fris lopen we door de straten rondom het oude hart. Wel mooi, maar door alle eigentijdse winkels die daar zijn niet spectaculair. Door naar de kathedraal, willen we naar binnen dan moeten we betalen. De meerderheid van de groep doet dat uit principe niet en als deel van de groep lopen wij dus ook maar door. Ieder voordeel heeft zijn nadeel en weer hebben we iets tegoed voor de volgende keer.

Nog een punt pizza en we gaan op zoek naar de juiste bus. Een behulpzame jonge man wijst ons de goede bus en de halte waar we uit stappen.

Na een relaxte namiddag en avond met een wijntje samen met Anneke en Aart. In de loop van de avond begint het hard te waaien en wordt het kil. De camper in en afwachten wat het weer morgen doet.

Wij gaan naar Split

Wij gaan Dubrovnik verlaten en op weg naar Stobrec een soort voorstad van Split. Op onze route komen wij langs een paar plaatsen die een kort bezoek waard zijn, staat in het reisboek. Een soort enclave van Bosnië moeten we ook doorsteken. Dubrovnik/Kroatië gunde de Turken destijds vanuit Bosnië een verbinding naar zee. De Turken respecteerde om die en andere redenen het stadstaatje Dubrovnik.

Stone en Mali Ston zijn 2 vesting plaatsjes die onderling zijn verbonden met een 5 km lange vestingmuur. We letten niet goed op en vanaf de kustweg zien wij nog wel de vestingmuur en dan zijn we er al voorbij. Jammer, maar een reden om hier terug te komen. De enclave passeren we bijna ongemerkt. De grenscontroles stelt hier niets voor, een hoofdknip van de beambte en rijden maar.

Verderop vanaf de kustweg slaan wij de weg naar Markaska in. Dit moet een leuk havenplaatsje zijn. Direct remmen en een lint van een paar kilometer voertuigen kruipt door de toegangsweg naar en daarna over de hoofdweg van Markaska. Een smalle eenrichting verkeersweg. Achter ons wurmt een ambulance met sirene en zwaailicht zich langs de auto's. Wij ook zo ver mogelijk naar rechts. Wat gekraak en Aai, een betonnen paaltje. Verd....., en de ambulance kan er nog niet langs. Achteruit, vooruit we zijn er voorbij. De groeten van aan Markaska. We sukkelen het plaatsje weer uit.

Verderop doen wij nog wel het plaatsje Omis aan. Leuke hoofdstraat met wat kraampjes, om even door te lopen.

De camping Stobrec is vol, maar voor ons is een plaatsje gereserveerd.

Dubrovnik kabelbaan en fort

Vandaag dus een dag die wij naar eigen idee kunnen invullen. In ons reisboek staat een suggestie: met de kabelbaan naar boven in de bergen achter de stad en lopend terug. De wandelafstand is 15 to 20 km. staat in het boek. Een uurtje of vier zijn wij dus wel onder weg. Wel een heel eind, maar met onze wandelervaring is dit ook bij warm weer te doen. Wij ondernemen deze toch samen met Patricia en Bert. Heel sportieve 60-ers. Vermeldenswaard is nog dat Patricia Bert een nier heeft gegeven. Vijf jaar geleden was hij een dood vogeltje, die niets meer kon en nu een tri-atleet. Ook voor Jos is er dus een perspectief als het mis gaat met z'n nieren.

Goed met bus 6 naar de stad en door lopen naar het grondstation van de kabelbaan. In de gondel zijn we snel boven en op een luxe terras drinken wij koffie, met een fantastisch uitzicht op de stad. De foto's getuigen hiervan.

Nu op zoek naar het pad naar beneden. Uiteindelijk vinden wij het en gaan over een pad keien en grof grind zig-zag naar beneden. Er zijn 14 bochten en op iedere bocht staat een kruiswegstatie. Dit deel. Aan Kroatië is overwegend katholiek.

Vijf kwartier lopen en we staan weer aan de rand van de stad. Toch een soort teleurstelling, daar hadden wij niet op gerekend.

We besluiten nu om niet weer de overvolle stad in te gaan, maar om het fort Lovrijenac net buiten de stad te beklimmen. Vanaf deze positie hebben we een andere kijk op de stad, de stadsmuren en de zee met de eilanden voor de stad. Ook weer indrukwekkend.

Voldaan terug met lijn 6.

'S middags om 5 uur een Bb+. Een soort kringgesprek met de groep, maar wel met een glaasje. Toch een beetje 'we zijn er bijna', maar wel leuk met een gezellige groep mensen.

Dubrovnik de stad

Vandaag en morgen zijn staan wij op de camping bij Dubrovnik. Vandaag gaan wij als groep met een gids de stad bezoeken en morgen hebben wij een zgn vrije dag die wij ook in Dubrovnik gaan invullen.

Met de lijnbus zes rijden wij om 9.00 uur naar de stad. Onze Nederlandstalige gids verwelkomt ons aan de rand van de oude stad. Vlak voor onze vakantie zagen wij een reportage over Dubrovnik, waarin duidelijk werd dat ook deze stad de stroom toeristen niet meer aan kan. Nu wij hier staan begrijpen wij dit beter. Busladingen vol worden daar afgeleverd. Iedere dag meren er minsten 3 cruiseschepen met ieder minstens 5.000 toeristen aan. Met alle anderen levert dit een overvolle stad. Onder aanvoering van onze gids gaan wij de oude stand in. De gids wacht tot er ruimte is op de plaats waar zij wat wil vertellen en moet al snel verder omdat de volgende gids met groep zich aan dient. Wat een gedoe. In haar verhaal komen de recente oorlog, de Ottomaanse periode en andere onderwerpen van de vorige rondleidingen ook nu weer aan de orde. Anders is de positie van Dubrovnik, dat verschillende eeuwen een stadstaatje was. Diplomatieke bestuurders en handelaren wisten te bewerkstelligen dat Dubrovnik haar vrijheid behield. Net zulke slimmeriken als de Hollanders in de gouden eeuw.

Dubrovnik, een mooie stad wat vergelijkbaar met Venetië maar met al die toeristen is dat minder zichtbaar.

Terug naar de camping. Zwemspullen gepakt, tien minuten lopen en we zijn bij een klein strandje waar we heerlijk kunnen zwemmen en zonnen.

Op weg naar dubrovnik

Vanmorgen wat op tijd weg, want we willen nu stekkers en contrastekker kopen, zodat wij het snoer kunnen repareren. Onderweg naar Dubrovnik is er ook een museumdorpje dat het bezoeken waard is, zegt ons reisboek.

Wij gaan eerst kijken of het bouwmarktje open is.Dat is zo 10 minuten later rijden we weg met twee rubberen stekkers en een rubberen contrastekker voor de prijs van 14 Kuna, is 6 euro's.

Het museumstadje bestaat al meer dan 1000 jaar en heet Positelj. Het is tegen de berg aangebouwd kleine huisjes gebouwd van keien aan allerlei slingerende paadjes. Boven op de berg staat een burcht die rond het jaar 1100 al dienst deed om het stadje en de omgeving te verdedigen. Later in de Ottomaanse periode heeft het daarvoor ook zijn diensten bewezen. Wij klauteren naar boven en overzien de omgeving vanaf deze hoge positie.

Wij gaan nu verder door een groot natuurgebied. Een heuvelachtig landschap met stijle klimmetjes. Wat heeft de hitte van de afgelopen maanden en de verschillende bosbranden de natuur hier geweld aan gedaan. Kilometers lang rijden wij door bossen met zwart geblakerde boomstammen en bruine bomen door de droogte.

Wij komen aan de grens van Bosnië en Herzegovina en Kroatië kort daarvoor nog even de tank vol. 90 eurocent per liter, dat kunnen we toch niet laten. De Bosnische douanier druk snel een stempel in ons paspoort, maar aan de Kroatische kant wordt er wat serieuzer gecontroleerd. Het is tenslotte de buitengrens van Schengen.

Nog even en we zien Dubrovnik beneden ons liggen, met heel herkenbaar het oude deel met allemaal rode daken. Morgen horen we meer over deze stad.

Ons bezoek aan Mostar

De meeste zuidelijke stad in Herzegovina is Mostar, een stad met een lange historie. Ook deze stad heeft nog zichtbaar geleden onder de oorlog van 1992-1995. Het wordt eentonig, maar nu ook met gids en bus de stad in. De gids vertelt ons over de geschiedenis en andere wetenswaardigheden. Voor een deel bekend en toch weer nieuwe aspecten. In het verdrag van Dayton is de stad ook in 2-en gedeeld. Rechts van de rivier de arme Moslimwijken en links de rijkere christelijke wijken. Dit kan toch niet in het belang van de bewoners zo geregeld zijn. Al duidelijk wordt dat Bosnië en Herzegovina gebuikt gaat onder een veel te zwaar bestuurlijk en ambtelijk apparaat. Iedere regio, nee zelf iedere nationaliteit/geloof per regio heeft zijn eigen ministers met ambtelijke ondersteuning. Zo hebben ze meer dan 100 ministers met hun eigen achterban die zij aan zich binden door baantjes uit te delen. Hier geldt nog Verdeel en heers en houdt het volk arm. Subsidies uit rijkere landen worden in de bovenlaag verdeeld.

Wij bezoeken het oudste huis,een Turks huis van 500 jaar oud, dat dus dateert uit het begin van de Ottomaanse tijd. Daarna natuurlijk naar de beroemde brug van Mostar. In de oorlog platgebombardeerd en in 2001met westers geld herbouw. Symbool van de eenheid van de stad. Welke eenheid vraag je je af als je het eerdere verhaal van de gids er bij betrekt.

We wandelen wat door de stad en gaan daarna samen eten. Wij een royaal maal forel met spinazie en nog wat. Gezellig in een knus restaurant. Geen foto gemaakt. Een beetje dom hè.

Dubrovnik, Kroatië komt in zicht. Morgen een snipperdag en dan naar Dubrovnik.

De bron van Buna

Vandaag een vrije dag, maar geen dag om te luieren. Met een groepje mede reizigers wandelen wij naar de bron van de rivier Buna bij het stadje Blagaj. Het is de grootste bron van een karstrivier in Europa, maar wat is een karstrivier? Door de eeuwen heen heeft het water van de Buna tegen de kalksteen gestroomd en in de loop van de tijd is daar een gat (verdwijngat) in gekomen. Nog later is het langs de andere kant weer tevoorschijn gekomen. Waar het water weer tevoorschijn komt is de vauclusebron. Gelukkig is er internet, want wij wisten dit niet. Een aardige wandeling en aan de meent is er ook een koffiebron.

Een mooie plek waar eeuwen geleden een Dervish klooster is gesticht. We kunnen het klooster bezoeken, maar het blijkt een minder mooie variant van het Turkse huis dat we gisteren hebben bezocht.

Terug naar de camping en we genieten van en rustige middag.